Wszystko wskazuje na to, że adwokat Joachim Vernau odniesie życiowy sukces i zrobi wspaniałą karierę. Ma poślubić Sigrun Zernikow, a tym samym nie tylko wejść do berlińskich wyższych sfer, lecz także zostać partnerem w renomowanej kancelarii adwokackiej ojca Sigrun, Utza. Podczas planowanego przyjęcia zaręczynowego ma zostać wprowadzony do rodziny. Kiedy jednak niespodziewanie pojawia się Ukrainka, ktĂłra prosi go o zdobycie podpisu Utza na spisanym cyrylicą dokumencie, na fasadzie uczciwości nobliwej rodziny pojawia się pierwsza rysa. Utz ma bowiem swoim podpisem poświadczyć, że jego rodzina podczas drugiej wojny światowej zatrudniała jako opiekunkę do dziecka robotnicę przymusową, dzięki czemu ta mogłaby teraz otrzymać odszkodowanie. Utz wszystkiemu zaprzecza, drze na strzępy i wyrzuca dokument. Zdarzenie to szybko zostałoby zapomniane, jednak ciało Ukrainki niedługo pĂłźniej zostaje wydobyte z Landwehrkanal. Chociaż Vernau przeczuwa, że w ten sposĂłb naraża swoją świetlaną przyszłość w rodzinie, zaczyna zadawać niewygodne pytania. Historia ukraińskiej robotnicy przymusowej wydaje się bowiem być prawdziwa, a Joachim znajduje jednoznaczne ślady nadzwyczaj lukratywnego handlu dziełami sztuki, ktĂłre zostały zagrabione przez nazistĂłw...

Organizacja SS wzorowana była na zakonach rycerskich, choć Heinrich Himmler już w 1929 r. mĂłwił o przekształceniu jej we wspĂłlnotę rodĂłw - mężczyzn i kobiet. Miała to być elita narodu niemieckiego i jednocześnie rasa panĂłw, władająca podbitymi terenami. Wydany w 1931 r. Rozkaz o zaręczynach i małżeństwie precyzyjnie określał, jakie kryteria musi spełniać żona esesmana i jaką ma pełnić rolę - zgodnie z zamysłami ReichsfĂźhrera SS.
Liczne spośrĂłd żon esesmanĂłw były nie tylko wtajemniczone w działalność swych mężĂłw, lecz także aktywnie w niej uczestniczyły, były wspĂłlniczkami w ich zbrodniach. NiektĂłre z nich mieszkały w osiedlach przylegających do obozĂłw koncentracyjnych. Wychowywały tam dzieci, prowadziły życie towarzyskie, obchodziły święta, z zainteresowaniem zwiedzały miejsca pracy małżonkĂłw oraz przygotowywały się do pełnienia roli władczyń Wschodu.
W swojej wnikliwej i świetnie udokumentowanej książce Gudrun Schwarz pokazuje splot cech charakteru i okoliczności, ktĂłre sprawiły, że te niemieckie kobiety doskonale się czuły u boku zbrodniarzy, a nawet potrafiły określać życie w pobliżu obozu jako "idyllę".
Książka Żony SS-manĂłw obala mit, zgodnie z ktĂłrym kobiety w nazistowskiej machnie zbrodni były jedynie ofiarami okoliczności - i pokazuje ich prawdziwe, przerażające oblicze.